قوله تعالى: و من الناس منْ یتخذ از مردمان کس است که مى‏گیرد منْ دون الله فرود از خداى أنْدادا وى را هامتایان، یحبونهمْ مى‏دوست دارند ایشان را. کحب الله چنانک الله را مى‏دوست باید داشت. و الذین آمنوا و ایشان که ایمان آوردند أشد حبا لله دوستر مى‏دارند الله را ازیشان بتان را، و لوْ یرى الذین ظلموا وانگه که مى‏بینند ایشان که بر خویشتن ستم کردند إذْ یروْن الْعذاب آن گه که عذاب دوزخ بینند، أن الْقوة لله جمیعا که قوت و توان الله راست بهمگى، و أن الله شدید الْعذاب و الله سخت عذاب است و سخت گیر.

إذْ تبرأ الذین اتبعوا آن گه که بیزار شوند ایشان که پیشوایان و پیش روان بودند من الذین اتبعوا ازیشان که پس روان و پى بران بودند و رأوا الْعذاب و هر دو گروه عذاب بینند و تقطعتْ بهم الْأسْباب و گسسته گردد میان ایشان همه پیوندها که بود.

و قال الذین اتبعوا و ایشان گویند که پى بران و پس روان بودند لوْ أن لنا کرة کاشک ما را باز گشتى بودى با جهان پیشین فنتبرأ منْهمْ تا ما ازیشان بیزارى کردیمى کما تبروا منا چنانک ایشان از ما بیزارى کردند امروز، کذلک یریهم الله چنان‏هن باز نماید الله و ازیشان أعْمالهمْ آنچه میکردند درین جهان حسرات علیْهمْ که همه حسرت گشت ور ایشان، و ما همْ بخارجین من النار و ایشان از آتش جاوید بیرون آمدنى نه‏اند.